
Anatolij Baronin, specjalnie dla InformNapalmu.
26 sierpnia 2015 r. prezydent Federacji Rosyjskiej wniósł o ratyfikację do Dumy Państwowej porozumienie między FR a Syryjską Republiką Arabską o rozmieszczeniu grupy lotniczej Sił Powietrznych Rosji. Dokument został podpisany w Damaszku tego samego dnia. Obserwujemy tu tworzenie warunków prawnych dla rozmieszczenia rosyjskiej grupy lotniczej na bezterminowy okres i nieodpłatnie w rejonie lotniska Hmeimim, prowincja Latakia.
Według danych z oficjalnego portalu internetowego, ten dokument przedstawi deputowanym na posiedzeniu Dumy zastępca ministra obrony Nikołaj Pankow, mianowany oficjalnym przedstawicielem prezydenta do rozpatrzeni przez izby Zgromadzenia Federalnego sprawy ratyfikacji tego porozumienia. 29 lipca 2016 r. premier Rosji Dmitrij Miedwiediew wydał rozporządzenie o przedstawieniu przez prezydenta w Parlamencie umowy pomiędzy Rosją a Syrią o rozmieszczeniu tam rosyjskiej grupy lotniczej Sił Powietrznych FR.
Dokument ten reguluje pobyt rosyjskiej grupy na terytorium Syrii. Zaznacza się, że grupa zostanie wysłana na prośbę syryjskiej strony i będzie rozmieszczona na lotnisku Hmeimim, które wraz z infrastrukturą i niezbędnym terenem zostanie oddany do wykorzystania stronie rosyjskiej nieodpłatnie. Ponieważ praktyka międzynarodowa przewiduje w większości przypadków odpłatny charakter podobnych umów, ten punkt świadczy o tym, że podstawowym warunkiem obecności rosyjskiej bazy w Syrii jest zachowanie reżimu Baszszara Asada, przy tym rosyjski kontyngent będzie pełnił funkcje gwaranta.
Wykorzystanie rosyjskiej grupy lotniczej będzie realizowane zgodnie z decyzją jej dowódcy, plany zostaną uzgodnione przez obie strony. Obecnie dowódcą bazy jest generał-lejtnant Andriej Guszczin (ur. 27.02.1966 w Wyborgu, do 2016 r. pełnił funkcje dowódcy wojsk brzegowych – zastępcy dowódcy Floty Bałtyckiej do spraw wojsk brzegowych).
W ugodzie jest zapisane porozumienie o wwiezieniu do Syrii broni, amunicji, sprzętu i materiałów niezbędnych do wykonania zadań grupy lotniczej oraz zapewnienia bezpieczeństwa i zaopatrzenia jej składu osobowego bez cła i podatków, skład osobowy grupy „bez przeszkód przekracza granicę Syrii i nie podlega kontroli granicznej i celnej”. A więc porozumienie przewiduje nie tylko rozmieszczenie grupy lotniczej, lecz także nieograniczonego kontyngentu lądowego bez żadnych uzgodnień ze stroną syryjską – jako pododdziałów (sił) zaopatrzenia i ochrony grupy lotniczej.
Oprócz tego, Federacja Rosyjska otrzymała możliwość wykorzystania bazy w Syrii do rozmieszczenia broni i innych towarów bez kontroli ze strony syryjskiej.
Zgodnie z porozumieniem skład rosyjskiej grupy lotniczej jest wyznaczany przez stronę rosyjską po uzgodnieniu z Syrią.
Szacunki dotyczące rosyjskiego kontyngentu
Od października 2015 r. międzynarodowy zespół InformNapalm rozpoczął publikację cyklu artykułów ujawniających i identyfikujących na podstawie analizy OSINT danych osobowych pilotów Sił Powietrzno-Kosmicznych FR z grupy w Syrii. Na dzień dzisiejszy zidentyfikowaliśmy ponad 50 pilotów i członków załóg, dane są przedstawione w infografice:
Oprócz tego, znamy dane o ilości składu ugrupowania.
Batalion logistyczny bazy lotniczej składa się z 360 wojskowych. Grupy helikopterowej – z 90 do 110 osób. Skład osobowy batalionu łączności i kontroli ruchu powietrznego wynosi 240 osób.
Na bazie przebywa około 150 pilotów, 280 techników, 690-760 żołnierzy z pododdziałów technicznych, obsługi i logistyki.
Jeśli chodzi o broń, potwierdzona jest informacja o istnieniu kilku linii rakiet obrony przeciwlotniczej:
- linia:
– system S-400 „Triumf” (2 jednostki, rozmieszczone w końcu listopada 2015 r.);
– S-200WE „Wega” (N/A).
- linia:
– system „Buk-M2E” (N/A).
- linia:
– „Osa-AKM” (N/A);
– S-125 „Pieczora-2M” (N/A).
- linia:
– „Pancyr-S2” (6 jednostek).
Razem około 100 żołnierzy.
Ugrupowanie posiada systemy walki radioelektronicznej „Krasucha-4” (179 brygada, Niżnieudińsk), SPR-2 „Rtut-B” (3 jednostki), R-330B (6 jednostek), R-378B HF (3 jednostki) należące do 64. brygady strzeleckiej z Chabarowska.
Rosyjski resort obrony twierdzi, że aktualnie ochroną bazy zajmuje się oddział policji wojskowej, chociaż wcześniej zajmowały się tym pododdziały piechoty morskiej Floty Czarnomorskiej, 7. dywizji desantowo-szturmowej (górskiej) Wojsk Powietrzno-Desantowych.
Zr względu na brak potwierdzonych informacji o siłach ochrony bazy w Hmeimimie, szacunki składu osobowego nie uwzględniają ugrupowania lądowego składającego się z naprowadzaczy ognia, artylerzystów, pododdziałów zmotoryzowanych, załóg artylerii rakietowej zauważonych w Syrii w 2015 r. (dane o ich aktualnym pobycie w bazie nie są potwierdzone) oraz 300 żołnierzy obsługujących wozy opancerzone BMP w Tartusie.
Łącznie skład osobowy bazy liczy około 1200-1700 osób bez uwzględnienia członków rodzin żołnierzy.
Nietypowe jest to, że skład osobowy rosyjskiej grupy lotniczej oraz członkowie rodzin żołnierzy otrzymali immunitety i przywileje podobne do tych, które dyplomaci. Pojazdy i samoloty Rosji wykorzystywane w interesach grupy są zwolnione z kontroli, przeszukiwań, rekwizycji, aresztowania i innych podobnych działań.
Oprócz tego, w oddzielnym punkcie zostało zapisane, że strona syryjska nie wysuwa żadnych pretensji wobec Rosji, grupy lotniczej i jej składu osobowego, nie składa pozwów w związku z działalnością grupy.
Status zagranicznych baz wojskowych nie przewiduje w praktyce światowej nadanie statusu dyplomatycznego żołnierzom. Kontyngent wojskowy USA w Okinawie (Japonia) ma tylko przywileje (część z nich została zredukowana po 1995 r.), bez statusu dyplomatycznego.
Porozumienie o bazie w Hmeimim zostało zawarte na czas nieokreślony, wygasa do końca roku od momentu zawiadomienia jednej ze stron o zamiarze jego przerwania.
Treść ugody świadczy o otrzymaniu przez Kreml pełnej kontroli nad rządem Asada i możliwości wywierania wpływu przez niego na kwestie bezpieczeństwa. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że Federacja Rosyjska obejmie kontrolą ochronę Asada, kompletując ją z własnych sił.
W dokumencie zaznaczono, że realizacja ugody nie wymaga dodatkowych środków z budżetu Rosji, finansowanie zostanie zrealizowane w ramach tych środków, które Ministerstwo Obrony już przeznaczyło na ten rok.
Analiza dostępnych materiałów wideo pokazuje, że aktywny rozwój infrastruktury Hmeimim rozpoczął się w 2015 r. Przy tym funkcjonowanie bazy będzie zapewnione za pomocą rosyjskiej żywności i materiałów. Według stanu na grudzień 2015 baza jest zaopatrzona w rosyjską żywność. Obsługuje ją cywilna załoga składająca się z obywateli Rosji, co świadczy o przerzucie nie tylko grupy wojskowej lecz także pełnowartościowego zaopatrzenia.
Biorąc pod uwagę, że aktywne prace budowlane rozpoczęto jeszcze w 2015 r., logicznym będzie przypuścić, że ich finansowanie nie było przewidziane w budżecie Ministerstwa Obrony Rosji na 2015 r.
Materiały wideo Russia Today potwierdzają prowadzenie aktywnych prac budowlanych, łącznie z pomieszczeniami mieszkalnymi, jeszcze w październiku 2015 r.
Potwierdza się prognoza, zrobiona w marcu 2016 r. – decyzja prezydenta Rosji o wycofaniu rosyjskich wojsk z Syrii nie oznaczała wycofania ugrupowania. Jest wielce prawdopodobne, że zadeklarowane zmniejszenie liczebności grupy lotniczej było związane z koniecznością przekierowania środków, przeznaczonych na jej obsługę, na budowę infrastruktury bazy.
Oprócz tego, w tamtym momencie rosyjskie dowództwo już realizowało budowę obiektów na terytorium bazy lotniczej w Latakii.
Warunki obecności rosyjskiego ugrupowania w Syrii i szeroki zakres robót budowlanych w bazie wojskowej wskazują na carte blanche ze strony Asada dla rosyjskiej okupacji terytorium Syrii. Poddanie interesów narodowych Syrii i jej terytorium odbyło się w zamian za gwarancje bezpieczeństwa dla dyktatora. Grupa lotnicza Sił Powietrznych Rosji nadal niszczy ludność cywilną i walczy z siłami wolnej armii syryjskiej, ukrywając ludobójstwo pod propagandowymi hasłami walki z terrorystami ISIS.
Teraz piloci Sil Powietrzno-Kosmicznych FR będą bombardować syryjskie miasta, mając immunitet dyplomatyczny.