Międzynarodowy zespół wolontariuszy InformNapalm kontynuuje publikacje na temat rosyjskiej agresji wojskowej przeciwko Gruzji w 2008 roku i późniejszej okupacji części gruzińskiego terytorium, trwającej do dnia dzisiejszego. W związku z tym, że reakcja międzynarodowa na początku rosyjskiej ekspansji była dosyć słaba, a kierownictwo polityczne i dowództwo wojskowe Rosji nie poniosło kary za swoje poprzednie zbrodnie, poczucie bezkarności dało kremlowskiemu reżimowi carte-blanche na nowe międzynarodowe afery – w Ukrainie i Syrii.
Opublikowana przez nas informacja opiera się na badaniach IDFI (Instytut Rozwoju Wolności Informacji) i naocznie pokazuje skutki rosyjskiej agresji wojskowej przeciwko Gruzji w 2008 roku, w tym zmienione po okupacji granice Gruzji do 2015 roku. W wyniku rosyjskiej agresji, której aktywna faza trwała tylko pięć dni, setki osób zginęły, tysiące zostały rannych, dziesiątki tysięcy obywateli Gruzji było wypędzonych ze swoich domów. Materiał jest poparty przez zdjęcia tematyczne z archiwum InformNapalm.
Tak zwane „granice administracyjne” okupowanych przez Rosję gruzińskich terytoriów ciągle się zmieniają. Postawiona na granicy z „Republiką Osetia Południowa” tablica graniczna nadal jest przenoszona bliżej centralnej magistrali Gruzji, coraz więcej terytoriów znajduje się po tamtej stronie kolczastego drutu.
Według przedstawionej przez Ministerstwo Obrony Gruzji informacji, część ludności wsi Didi i Patara Churwaleti znalazła się na okupowanym terytorium. Również według informacji Służby Bezpieczeństwa Państwowego Gruzji, przedstawionej IDFI, po kolejnym przeniesieniu granicy w 2013 roku okupowaną okazała się część wsi Gugutiantkari. Według danych z mediów, wsie Zardiantkari i Gogieti zostały podzielone drutem kolczastym, zarówno jaki i (częściowo) wsie Dwani, Dicy, Cycygiantkari, Dżariaszeni, Adzwa i Kweszi. W 2015 roku wieś Dżariaszeni została praktycznie w całości okupowana.
Według rozpowszechnionej w mediach informacji, rosyjscy okupanci odnawiają „granice administracyjne” tak zwanej Osetii Południowej, istniejące w czasach sowieckich. Zgodnie z rosyjskim planem, granica przekroczy wieś Kiripała, i po tamtej stronie obejmie część ropociągu „Baku-Supsa”.
Ziemie orne całego szeregu wsi są okupowane, jednocześnie mieszkańcy znajdują się na terytorium kontrolowanym przez Gruzję, natomiast istnieje prawdopodobieństwo, że w wyniku „pełzającej okupacji” te miejscowości znajdą się pod kontrolą władz separatystycznych. Patrząc na mapy Google można zauważyć, że w bezpośredniej bliskości drutu kolczastego leżą wsie Zemo Nikozi, Ergneti, Dicy, Medżwrishewi, Pławismani, Cytełubani, Karapiła, Saribari, Twaurebi, Awłewi.
Instytut Rozwoju Swobody Informacji (IDFI) postanowił dowiedzieć się, ile jeszcze kontrolowanych przez Gruzję terytoriów może znaleźć się poza granicami państwa po wojnie 2008 roku, i w jaki sposób odbywa się „pełzająca okupacja”, prowadzona przez osetyjski separatystyczny rząd (w rzeczywistości – siłami i środkami rosyjskich okupantów).
W celu otrzymania tej informacji IDFI zwrócił się do gruzińskiego rządu, MSW, Rady Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa i Rady Zarządzania Kryzysami. W odpowiedzi na list Administracja Państwowa przesłała go do Rady Zarządzania Kryzysami, Ministerstwa Obrony i Ministerstwa Sprawiedliwości. Rada Zarządzania Kryzysami z kolei poprosiła Służbę Bezpieczeństwa o upublicznienie tej informacji. Swoje listy przekierowały również Ministerstwo Sprawiedliwości i MSW.
Służba Bezpieczeństwa sporządziła tylko listę tych wsi, nad którymi nie jest realizowana kontrola państwa.
Rada Bezpieczeństwa wskazała tylko punkt drugi ustawy „O terytoriach okupowanych”, gdzie podana jest ich definicja. IDFI powtórnie zwrócił się do tej instytucji, w wyniku czego otrzymał część danych.
Dokładną informację przysłało tylko Ministerstwo Obrony Gruzji, którą przytaczamy niżej.
Były obwód autonomiczny Osetia Południowa – rejon Cchinwalski Gruzji
– w 1992 roku po zakończeniu konfliktu zbrojnego z udziałem Federacji Rosyjskiej (w tym tak zwanych sił pokojowych) pod kontrolą osetyjskich separatystów znalazły się następujące części regionu:
– większa część rejonu Cchinwalskiego, samo miasto Cchinwali
– rejon Dżawski, centrum w Dżawie
– rejon Znaurski, centrum w Znauri.
W tym okresie gruziński rząd kontrolował rejon Achałgorski (z wyjątkiem 5 osetyjskich wsi – Cynagari, Oduleti, Dzukata, Orczosani i Abrewi), wsie położone na Północ i Wschód od Cchinwali w wąwozach Didi Liachwi i Patara Liachwi, oraz sześć wsi z rejonu Znaurskiego. Oprócz tego, pod gruzińską kontrolą znajdowała się część rejonu Dżawskiego, gdzie położona jest przełęcz Mamisońska i terytoria wokół niej.
– w 2008 roku w wyniku agresji wojskowej Federacji Rosyjskiej przeciwko Gruzji przedstawiciele organów państwowych i większa część etnicznych Gruzinów zostali wygnani z miejscowości byłego obwodu autonomicznego Osetia Południowa, a jego terytorium (w tym rejon Achałgorski i przełęcz Mamisońska w całości trafiły pod kontrolę osetyjskich sił separatystycznych (w rzeczywistości – rosyjskich okupantów). Gruzja straciła kontrolę nad 135 miejscowościami, z których większość była mieszanego gruzińsko-osetyjskiego typu. Warto zaznaczyć, że miejscowości zamieszkałe wyłącznie przez etnicznych Gruzinów, zostały kompletnie zrujnowane. Z miejscowości z mieszaną ludnością Gruzini zostali wypędzeni.
Terytoria zajęte przez osetyjskich separatystów i rosyjskie siły okupacyjne
Lista miejscowości zajętych przez osetyjskich separatystów i rosyjskie siły okupacyjne w wyniku agresji w 2008 roku:
– rejon Znaurski: wsie 1. Awnewi 2. Nuli 3. Alibari 4. Tigwa 5. Szindara 6. Nabakewi
– rejon Cchinwalski: wsie 1. Kemereti 2. Kehwi 3. Dzarszczeni 4. Kurta 5. Zemo Aczabeti 6. Kwedi Aczabeti 7. Mamita 8. Cheiti 9. Tamaraszeni 10. Prisi 11. Argwicy 12. Beruła 13. Eredwi 14. Ksusi 15. Wanati 16. Dżordżiani 17. Saccheneti 18. Biłoti 19. Disewi
– rejon Achałgorski: 1. centrum rejonowe Achałgori wsie: 2. Doliani 3. Ikoti 4. Mosabruni 5. Bazuani 6. Achałdaba 7. Achałsopeli 8. Achmadżi 9. Beżanaantkari 10. Garubani 11. Ereda 12. Waszłowani 13. Zemo Boło 14. Morbedaani 15. Kweda Boło 16. Kanczaweti 17. Gdu 18. Bosełta 19. Zemo Gru 20. Cychisopeli 21. Czandari 22. Doretkari 23. Gawazi 24. Doguzaani 25. Wielisa 26. Kara 27. Kucchoweti 28. Sabarkleti 29. Czkuneti 30. Dzangati 31. Kwemo Zachori 32. Armazi 33. Wełura 34. Zemo Zachori 35. Zemo Cchiłoni 36. Zemo Cyri 37. Zemo Cołda 38. Zemo Cubeni 39. Iketi 40. Nadaburi 41. Ukancyri 42. Kwemo Cchiłoni 43. Kwemo Cyri 44. Kwemo Cołda 45. Kwemo Cubeni 46.Kwitkiiri 47. Kułoti 48. Szua Zachori 49. Szua Cyri 50. Szua Cubeni 51. Czaczamuri 52. Gezerweti 53. Korinta 54. Gudacweri 55. Nachidi 56. Sadziguri Pirweli 57. Kwemo Ałewi 58. Kurta 59. Kocziani 60. Szua Ałewi 61. Cyrkoli 62. Charkelani 63. Largwisi 64. Gareuti 65. Dabakneti 66. Dadianeti 67. Zodechi 68. Tochta 69. Martiani 70. Machiareti 71. Mudżuchi 72. Shwelieti 73. Ukana Mchare 74. Ukanubani 75. Kwełdaba 76. Czitiani 77. Cchawati 78. Charbali 79. Chramisckali 80. Salbieri 81. Delkani 82. Nagomewi 83. Czorczani 9=84. Dzeglewi 85. Dżwarisubani 86. Bałaani 87. Eloiani 88. Tinekaani 89. Midelaani 90. Nawichewi 91. Ochiri 92. Pawliani 93. Karełtkari 94. Kenkaani 95. Czigogiani 96. Cyptauri 97. Czorczohi 98. Chozueti 99. Gudita 100. Zemo Bagebi 101. Zemo Kuri 102. Kitriuli 103. Monasteri 104. Mschlebi 105. Kedigora 106. Kwemo Bagebi 107. Cotaguri 108. Kodidżwari 109. Mamułaani 110. Kwemo Gru.
Mapy, wykorzystywane przez straż graniczną Federacji Rosyjskiej i osetyjskich separatystów.
W celu wyznaczenia granic okupowanych przez Rosję gruzińskich terytoriów, rosyjska straż graniczna i separatystyczne władze wykorzystują mapy topograficzne wydane w latach 1976-1986 dla Sztabu Generalnego Sił Powietrznych ZSRR (skala 1:50 000 i 1:100 000).
Warto zaznaczyć, że okupacyjne siły Federacji Rosyjskiej i osetyjscy separatyści przeprowadzili prace wstępne dla wyznaczenia granic byłej republiki autonomicznej Osetia Południowa w celu ich późniejszej demarkacji:
– Pierwsze: wykorzystywano mapy topograficzne wydane w latach 1976-1986 dla Sztabu Generalnego Sił Powietrznych ZSRR, na których granicy Osetii Południowej były zaznaczone inaczej. Na przykład, rosyjska strona dla wyznaczenia granic rejonu Gorskiego wykorzystywała mapę Sztabu Generalnego Sił Powietrznych ZSRR z 1988 roku, na której granicy były naniesione według stanu na rok 1984.
– Drugie: po okupacji podczas prowadzenia prac z demarkacji tak zwanych granic z powodu nieprzewidzianych czynników i trudnego ukształtowania Osetii Południowej oraz na skutek przeprowadzonej przez siły zbrojne Rosji i separatystów demarkacji część gruzińskiej ludności utraciła prawo do korzystania z terytorium, które znalazło się po tamtej stronie kolczastego drutu.
Po 2008 roku Gruzja straciła kontrolę nad 151 miejscowościami – 135 w rejonie Cchinwalskim, 16 w wąwozie Kodżorskim, „pełzająca okupacja” nadal trwa, najprawdopodobniej z poparciem Federacji Rosyjskiej osetyjscy separatyści będą kontynuować tak zwaną demarkację granic według mapy topograficznej Sztabu Generalnego ZSRR z 1988 roku, z granicą administracyjną według stanu na rok 1984.
Inne materiały InformNapalm na temat rosyjskiej okupacji Gruzji:
– Wyniki rosyjskiej agresji wojskowej przeciwko Gruzji w 2008 roku. Infografika
– Rosyjskie siły „pokojowe” w wojnie sierpniowej 2008 roku
– Rocznica początku rosyjskiego rewanżyzmu: „liczba bestii” 08.08.08 (ukranews.com)
– „Stworzony by, pełzać latać nie powinien”. Rosyjska pełznąca okupacja w Gruzji
Materiał do publikacji przygotowany przez gruzińską redakcję InformNapalm na podstawie informacji portalu damoukidebloba.com i IDFI.Tłumaczenie z gruzińskiego – Jekatierina Grim. Tłumaczenie na polski – Iaroslava Kravchenko.
(CC BY) Przy przedruku i wykorzystaniu materiałów prosimy o obowiązkowe umieszczenie aktywnego linku do autora i naszego projektu.
Read the latest book “Donbas in Flames. Guide to the Conflict Zone” published by Prometheus Center. This guide will be useful to journalists, researchers, war experts, diplomats and general readers seeking information on the war in Donbas.