Uwaga redakcji InformNapalmu: publikujemy śledztwo aktywistów organizacji społecznej „Europrostir” Ołeha Baturina i Serhija Petrenki, przygotowane specjalnie dla międzynarodowego zespołu InformNapalm. W materiale udostępniono informacje o rosyjskim zbrodniarzu wojennym generał-majorze Rosji Siergieju Dubińskim, podejrzanym w sprawie o zestrzelenie samolotu rejsu MH17 nad Donbasem.

Fantastyczni „separatyści” i jak ich znaleźć

Wiosną 2015 roku ukraińskie media donosiły: „Na nagraniu w sprawie zestrzelonego malezyjskiego Boeingu rozpoznano generał-majora GRU Rosji Pietrowskiego”.

Opublikowane przez holenderską prokuraturę i Służbę Bezpieczeństwa Ukrainy przechwycone rozmowy telefoniczna o katastrofie MH17 pomogły zidentyfikować Siergieja Nikołajewicza Pietrowskiego (Dubińskiego), kryjącego się za pseudo „Chmury”. W rozmowie Chmury powiedział, że opuścił wojsko w kwietniu 2014 roku w randze generał-majora. Chmury jest również znany jako Pietrowski, Siergiej Nikołajewicz, Płohoj Sołdat, Pjanyj Rodżer. Więcej informacji o nim znajdą Państwo na stronie „Myrotworec”. Wolontariusze ustalili, że prawdziwe imię Chmurego to Siergiej Nikołajewicz Dubiński, ur. 9 sierpnia 1962 r. Jest tak zwanym zastępcą ministra obrony Donieckiej Republiki Ludowej, szefem wywiadu armii i bohaterem noworosji.

Ale wszystko po kolei.

Ze zrozumiałych powodów taki osobnik jak Chmury nie pozostawiał nas obojętnymi. Dlatego wyruszyliśmy do miejscowości Wełyka Nowosełka na zachodzie Donieckiej obłasti. Właśnie tam spędził dzieciństwo Siergiej Dubiński, tam również mieszkał przez kilka lat na krótko przed agresją wojenną Federacji Rosyjskiej przeciwko Ukrainie. O „etapach wielkiej drogi” Chmurego i wiele innym rzeczach opowiedzieli jego przyjaciele, których nazwisk oczywiście nie podamy.

Z ich słów wynika, że rodzina Dubińskich była znana wielu mieszkańcom Wełykiej Nowosełki. Ojciec terrorysty był inżynierem, matka – Kapitolina Iljiniczna Dubińska, pracowała jako nauczycielka. Oboje już nie żyją.

W latach 80-tych i 90-tych Siergiej służył w Siłach Zbrojnych ZSRR, później w rosyjskich. W 1985-1987 był zastępcą dowódcy oraz dowódcą roty wywiadu 181. pułku zmotoryzowanego w Kabule (Afganistan). Był odznaczony orderami Czerwonej Gwiazdy i „Za służbę ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” – mówi jego znajomy.

W 1997 roku Siergiej Dubiński zwolnił się do rezerwy, przeszedł na emeryturę i do 2002 roku mieszkał z rodziną w Rostowskiej obłasti (Rosja). Później rozwiódł się, ma córkę z pierwszego małżeństwa i nieślubnego syna. Wiosną 2002 r., będąc w randze podpułkownika, został powołany do rezerwy Zarządu Kadr Północnokaukazkiego Okręgu Wojskowego (dzisiaj Południowy Okręg Wojskowy Rosji) i skierowany do pełnienia służby w Zjednoczonym ugrupowaniu wojsk na Północnym Kaukazie. W latach 2002-2004 był dowódcą 974. roty (jednostka wojskowa nr 22727) oraz szefem wywiadu 194. grupy taktycznej. W 2004 roku znów się zwolnił do rezerwy, jednak sprawa osobowa Dubińskiego zgubiła się podczas przesyłania, dlatego de facto pozostał w służbie wojskowej. Jednocześnie udało mu się dostać emeryturę, którą „najsprawiedliwszy w świecie” rosyjski sąd nakazał mu zwrócić (ten epizod posłużył za punkt wyjścia w historii Chmurego z Donbasem).

W 2005 roku przeprowadził się do matki do (Wełykiej) Nowosełki. Jego mieszkanie służbowe pozostało własnością byłej żony, w Rosji nie miał gdzie mieszkać. Z matką mieszkał na ul Sowieckiej 56, mieszkanie 11. Życie mu się nie udało. Emeryturę wydawał w kilka dni na alkohol i baby. Później ciągnął kasę od matki i zadłużał się po znajomych i sąsiadach. Upijał się na smutno, w związku z tym miejscowi nazwali go Pijanym Rodżerem. Przez jakiś czas żył w Nowosełce, później przeprowadził się do domku letniskowego we wsi Storożewe. Tam żył mniej więcej do czerwca 2014 r.

W latach 2011-2012 dla Chmyrego zaczęła się czarna passa. Podczas jednej z kontroli w jednostkach Południowego Okręgu Wojskowego znaleziono nielegalną wypłatę jego emerytury od 2004 r. Rozpoczęło się śledztwo, w wyniku którego sąd zobowiązał Chmurego zwrócić otrzymane pieniądze. Po czym Dubiński zwrócił się do dowództwa Południowego Okręgu Wojskowego z prośbą o wznowienie jego sprawy osobowej i przygotowanie dokumentów w celu oficjalnego przejścia na emeryturę z naliczeniem wypłat. Aby zająć się tymi sprawami, w marcu 2012 pojechał do kadr POW Rosji, gdzie otrzymał skierowanie do jednostki nr 11659 (22. oddzielna brygada specjalnego przeznaczenia GRU Sztabu Generalnego Rosji, miejscowość Stiepnoj, Rostowska obłast) dla zaliczenia na listę wszystkich rodzajów świadczeń i przygotowania do zwolnienia w rezerwę.

W kwietniu Chmury wreszcie został zwolniony w randze pułkownika. Przez cały ten czas był na liście swojej jednostki fikcyjnie, faktycznie mieszkając na terytorium Ukrainy. Najprawdopodobniej nie przypadkowo otrzymał te przywileje… W zamian trafiła na listę „ich-tam-nie-ma” GRU Sztabu Generalnego Rosji, który już wtedy przygotowywał się do agresji przeciwko Ukrainie. Potwierdzeniem może być pośpieszny wyjazd Chmurego w czerwcu 2014 i prawie natychmiastowe pojawienie się w Słowiańsku w towarzystwie swojego przyjaciela z II wojny czeczeńskiej Igora Girkina-Striełkowa jako „zastępcy dowódcy armii DRL”. Na okupowanych ukraińskich terytoriach Siergiej Dubiński stwarza rotę specnazu oraz wywiad, jego siedziba najpierw mieściła się w Kramatorsku. Później na bazie stworzonych oddziałów utworzył tak zwany Główny Zarząd Wywiadu DRL, na którego czele stanął on sam.

Na początku 2015 roku „Rodżer” opuścił „DRL” i ostatecznie przeprowadził się do Rosji.

W Wełykiej Nowosełce opowiedziano nam, że ma rodzonego brata – Romana Nikołajewicza Dubińskiego, ur. 17 stycznia 1967 r. Roman jest obywatelem Ukrainy, urodzonym w miejscowości Wełyka Nowosełka, w różnym czasie mieszkał pod adresami: Wełyka Nowosełka, ul. Sowiecka 56, m. 11 lub Donieck, ul. Żebelowa 24, m. 127.

Roman Dubiński ma żonę, teraz spokojnie mieszka w Kijowie, gdzie założył spółkę „Flora-engineering” (Kijów, ul. Szczekawicka 37/48, biuro 1). Te dane są potwierdzone przez rejestr państwowy osób prawnych Ukrainy.

Pewnie są Państwo zainteresowani, jak się stało, że taka osoba i jej krewni pozostali poza uwagą ukraińskich służb specjalnych. Niestety, nie mamy jednoznacznej odpowiedzi, lecz udało się ustalić, że po wyjeździe do Rosji ślad po Chmurym zaginął. Na jakiś czas. Znaleźliśmy jego nowy adres, pod którym mieszka z rodziną: Federacja Rosyjska, Rostowska obłast, Aksajski rejon, chutor Bolszoj Łog, ul. Mołodiożnaja 4w (koordynaty domu 47°18’15.8″N 39°54’49.7″E). Jeżeli popatrzeć na to miejsce na GoogleMaps, można zobaczyć taki widok (zdjęcie domu według stanu na 2012 rok):

W ten sposób dajemy możliwość wszystkim fanom odwiedzić swojego idola: od każdego ciekawskiego, chcącego uścisnąć dłoń i posłuchać pijanych bajek „doświadczonego” żołnierza o niepodległość niewiadomo czego, do prokuratora wojskowego, który teraz może łatwo wręczyć Dubińskiemu wezwania do sądu. Apelujemy również do czytelników, przede wszystkim tych, którzy stracili bliskich w katastrofie Boeinga o odwiedzenie „oddanego patrioty” i spojrzenie mu w oczy. Niech odpowiada!

Materiał przygotowali Ołeh Baturin i Serhij Petrenko, organizacja społeczna „Europrostir”

(CC BY 4.0) Informacje zostały przygotowane specjalnie dla portalu InformNapalm.org, przy przedruku lub wykorzystaniu prosimy o obowiązkowe umieszczenie aktywnego linku do źródła.

Apelujemy do czytelników o rozpowszechnienie naszych materiałów na portalach społecznościowych. Upublicznienie materiałów śledztw może istotnie wpłynąć na przebieg walki informacyjnej i całej wojny.