Zafer Günü arifesinde InformNapalm gönüllüleri Rus muhalifi, RF Devlet Dumasının 2.nci dönem milletvekili (1995-2000 y.), “Batı Seçim” siyasi partisinin başkanı Borovoy Konstantin Natanoviç ile özel bir skype röportajı yaptılar.    Röportajda Rus toplumunun savaşa hazırlığı, Moskova’nın bilgi operasyonlarının yapması, Alman toplumuna Rusya’nın suçlarını gerektiği gibi değerlendirmesini engelleyen suçluluk kompleksi konularına değindi.

– Bugün, 8 Mayıs, Ukrayna’da Anı ve Barışma Gününü kutluyoruz.  Rusya Zafer Gününü 9 Mayıs’ta kutlayacak. Sizce biz, Ukraynalı olarak bu günde Rusya’dan ne beklemeliyiz? Birçok analist, son 1 yılda büyük dini ve sosyal bayramlar  arifesinde olduğu gibi Donbass’ta askeri harekatların aktifleşmesinin tahminlerinde bulunuyorlar. Rus toplumunda bu günlerde ne gibi eğilimler ağır basıyor, neyi bekleyebiliriz?

Petro Poroşenko ve Konstantin Borovoy, 2014 yıl. Fotoğraf: Konstantin Borovoy / Facebook

– Gerçekten de, Petro Poroşenko Zafer Gününde Putin’den agresif eylemleri bekliyor sanki. Ve bu anlamsız değil, çünkü bir önceki kez, Olimpiyatlar 2014 sırasında Putin’e istihfafla davranıldığında kendisi bunu kişisel hakaret olarak algılayıp, intikam almaya başladı. Üstelik eline geçenlerden herkesten. Tam da bu yüzden 9 Mayıs’tan sonra, yani bir çok dünya lideri Zafer Günü kutlamalarına gelmeyi reddettikten sonra o gene intikam almaya başlayabilir. Bu tahminin gerekçeliliğine rağmen Rus ordusunun durumu nerdeyse feci olduğu konusunda bir his var. Yaptırımlar yüzünden savunma sanayisi fiiline durdu. Rusya hiç bir zaman kaliteli elektronik malzeme üretmiyordu. Şimdi ise nükleer kalkanın varlığı bile şüpheli duruyor. Elektronik cihazlar arızalanıyor, bu normail bir süreç, ve onu değiştirecek cihaz da yok. Aslında Poroşenko’nun yaptığı şeylere, ihtiyatlılığına çok anlam veriyorum: bunun sayesinde zaman geçiyor, bununla birlikte ve aynı zamanda yaptırımlar sayesinde Putin’in dünyayı etkilemesinin ve şantaj etmesinin ana aracı olan nükleer silah işlemez oluyor. Miloşeviç’i durdurmak için onun askeri makinasını durdurmak gerekiyordu, bu yüzden Belgradı bombalamaya zorunda kaldılar. Burda ise sadece beklemek gerek. Tüm şantaj araçları zamanla işlemez hale gelirler.

– Bu kadar iyimser yaklaşım için teşekkür ederiz. Ancak bu savaşta öldürücü silahların yanında güçlü bir bilgi bileşenini de görüyoruz. Kremlin tarafından Ukrayna’ya karşı açılan bilgi savaşı aslında çatışmanın önkoşulu oldu. Sizce neden?

Valeriya Novodvorskaya ve Konstantin Borovoy, Mart 2014. Fotoğraf: Konstantin Borovoy / Facebook

– Bu günlerde Rus gizli servisleri devasa kaynaklara sahiptir. Ellerine 140 milyonluk nüfusa sahip kocaman ülke düştü. KGB (FSB) – agresif, acımasız bir teşkilattır. Bu şekilde eğitilen ve yetişen insanlardır bunlar. Onlar, en kötü anlamıyla milliyetçilerdir, daha doğrusu emperyalistler. Bu arada, Ukraynalıların milliyetçiliğini destekliyorum, çünkü siz kendi özgürlüğünüz için mücadele ediyorsunuz, siz bizim özünde faşist olan emperyalist milliyetçilerin karşıtlarıdır. Rus gizli servisleri her hangi ahlaki sınırlamalardan yoksun, karşıtları polonyum ile zehirlemenin basit bir operasyon olduğu kişilerden oluşur. Yani agresif, provokasyonlu ve tüm insanlık için oldukça tehlikeli araçlar ortaya çıkıyor. Bu yüzden nükleer silah kullanımıyla tehdit etme haline kadar gitmeleri pek te şaşırtıcı değildir. Böylece bu insanların normal propaganda tehditleri dışına çıkmalarının gerçek bir ihtimal vardır. Onların propagandası da her türlü ahlaki prensip ve sınırlamalardan yoksundur. Onlar için bu, savaşı sürdürmenin bir olağan araç daha olmuş, ama bununla birlikte bu ilan edilmemiş savaşta ölen Rusların sayısı, Afganistan’da şehit düşenlerin sayısına yaklaştı. Bu arada, röportajlardan birinde daha önce Ukrayna topraklarında yapılan,aralarında  Oles Buzina’nın cinayetinin de olduğu provokasyonlu suikastlardan bahsettim, bunlar da Rus gizli servislerinin propaganda kampanyasının bir aracıdır. Ayrıca Batı’da pek konuşulmayan savaş sürdürme araçları var: rüşvet araçlarıdır. Ve Batı kitle arasında çıkarlarının lobiciliği konusunda ciddi medyalarda parayla makalelerin yazdırılması da yer alıyor. Örneğin, kederli Boing 777 MH17 uçuşunu ele alırsak, bu konuda Rusya’nın ödediği bir dizi makale yazdırıldı, bazıların linkleri hala Güvenlik Konseyinde kullanılıyor. Bu tür makalelerin yayınlanması da güçlü bilgi alanını oluşturuyor, Moskova’ya lobicilik yapıyor.

– Zafer Günü arifesinde bir de Alman suçluluk kompleksi konusuna değinelim. Sizce Putin Avrupa Birliğinin Ukrayna’ya verdiği desteği azaltmak amacıyla Almanya’da bilgi operasyonları yaparak bu kompleksin üzerinde oyun oynamayı başarıyor mu?

Nazizm kurbanların anısı ve Nazilerin suçları için suçluluk duygusu, Alman siyasi kültürünün temelleri. Fotoğraf: Merkel Dahau’da / Reuters

– Evet, Alman toplumunun Kremlin’in propagandasına çok duyarlı olduğunu görüyoruz.  Tabii ki, mahut suçluluk duygusu da dahil olmak üzere bunun tarihi önkoşulları var. Putin’in yakın çevresi ve kendisi, propaganda kampanyaları alanında uzmanlardır. Bu kampanyalar birçok psikolojik faktörü hesaba alıp, yıllar boyunca geliştiriliyordu. Almanya’da onların iki etkileme yönü var: birincisi – Rusça konuşan kitle, ve burada fantastik etkililikleri var: Almanya’da yaşayan eski SSCB vatandaşlarının %50si Putin’in yandaşlarını oluşturuyor.
İkincisi – doğrudan Almanlara, bilinçaltlarına ve komplekslerine yönelmek. Buna ancak karşı propaganda yapmak, Kremlin propagandasının maskesini kaldırmak ve ona son vermekle karşı konabilir. Ukrayna bile buraya uzun sürede varıyordu. Letonya da Rusya ile sınırlı bölgelerde gönüllü ekipler oluşmaya başladığında uyanabilmiş. Ancak bunun anlayışı geldi ve yalan bilgilere karşı konulması başladı. Letonya’daki sorun o kadar keskin değil: Letonya yönetimiyle görüştüm, orada karşı propaganda bu kadar büyük kapsamda gerekli değil, çünkü nüfus Rus eğilimlerine yatkın olmayıp, Ukrayna’daki kadar tehlikeli bir durumları yoktur.
Almanlara gelince, 1945 yılında beri 70 yıl geçmiş, ancak onların suçluluk kompleksi hala Rusya’nın Ukrayna’ya karşı yaptığı suç eylemlerin birçoğuna göz yummayı zorluyor.

– Rus toplumu hakkında ne söyleyebilirsiniz? Kremlin tam ölçekli savaş ilan ettiği halde saldırgan olup, Ukrayna ile savaşmaya ahlak açısından hazır mı? Rus toplumunun bu tür istilaya tepkisini nasıl değerlendiriyorsunuz? Rus toplumunda gerginlik seviyesi ne kadar yüksek?

Kırım’da Rus faşistlerin meşaleli yürüyüşü

– Gerginlik seviyesi çok yüksek. Yakın zamanlarda yapılan sosyolojik araştırma sonucu beni çok şaşırttı, ona göre Rusların %70’i Putin’in politikasını destekliyor. Yani onlar, Kremlin’in propaganda kampanyasını savaş sürdürme aracı olarak algılıyorlar. Onlar Rusya’nın Donbass’ta savaş sürdürdüğünü biliyorlar, yurttaşlarının Boing’i düşürdüklerini biliyorlar, ancak onlar Putin’i desteklemeye devam ediyorlar. Yani onlar, Kremlin yalanını, vatandaşlarının özgürlüğü düşünmeye, Rusya’nın nüfuzundan çıkmaya, Batı ile arkadaşlık kurmaya cesaret ettiği Ukrayna’ya karşı kendi siyasi rejimlerinin sürdürdüğü savaşın aracı olarak kabul ediyorlar. Örneğin, Moskova’da “Hohol’u (Ukraynalıyı) öldür!” yazılı arabalar geziyor, bir yıldan biraz fazla öncesine kadar bu tür olaylar mümkün değildi. Rusya’nın Ukrayna’ya girmesi, vatandaşlarını öldürmesi gibi. İşte 1 yıl süren propaganda kampanyasının sonucu tam da budur. Tüm ahlaki temelleri yok ediyor, o kadar ki, anneler çocuklarını “Ukraynalı faşistleri” öldürmeleri için gönderiyorlar. Peki ya buna gerçekten kim inanıyor? “Ukraynalı faşistlerin” varlığına? Hiç kimse. Sadece nefret seviyesi öyle bir boyutlara ulaştı ki, Ukraynalıları öldürmek istediler. Neden? Çünkü. «Onlar nefret ettiğimiz Batı ile arkadaş olmak isteyen faşistlerdir». Aynı normal olmayan durum ABD’de de mevcuttur. Orada anket ve araştırma yaptım. ABD’nin Rusça konuşan nüfusun %50’sinden fazla Putin’i destekleyip… ABD’den nefret ettiği ortaya çıktı. Diğer taraftan her şey mantıklıdır: Putin’i destekliyorlarsa, tabii ki Batı’dan nefret ediyorlar, çünkü hem demokrasiyi, hem de Putin’i aynı zamanda desteklemek, bağdaşmaz şeylerdir.

– Sizce bir zaman aralığından sonra, örneğin, bir ay sonra tam ölçekli istila, gerçek savaş başlarsa, Rus toplumunda üç seçenek kalacak: savaşı desteklemek, pasif kalmak veya devletin bu politika çizgisine karşı koymak. Milletin tepkisi ne olacak?

RF’da Zafer Gününün 70.nci yıldönümü vesilesiyle asılan kutlama afişlerde Debaltsevo şehri “Rusya’nın zaferlerine” eklendi.

– Savaşı tam olarak destekleyeceğinden eminim. Daha önce sık sık özellikle Ukraynalılardan şöyle konuşmaları duydum: “aramızı hiç bir zaman bozmazlar, biz bir birine çok bağlıyız, kardeş milletiz”… Bunu unutabiliriz. Bu halk tarafından desteklenen agresif bir savaştır. Şunu anlamalıyız ki, mücadele sadece Donbass’ta savaşanlarla değil, bu savaşı destekleyenlerle de sürüyor. Belki bunlar %85 değil, ama her halükarda %50’den fazla Putin’i destekliyor ve kesin olarak bu savaşı destekliyor. İnsanları gerçeğe döndüren tek faktör, ekonomik yaptırımlardır.
Moskova’nın her yerinde 9 Mayıs arifesinde “Bizim Zaferimiz!” diye afişler asılmış. Ama şöyle bir detay var: solda “Kursk Çıkıntısı” afişi var, sağda ise küçük “Debaltsevo” var – “Bizim Zaferimiz” propaganda kampanyasının bir unsuru işte. İnsanlar buna inanıyor, bununla gurur duyuyorlar. Yani, Zaferin 70.nci yıldönümü aynı zamanda Ukrayna’yı yenişi, Kırım’ın dönüşü olarak sunulmaktadır. Bu gün çapulcu ve katillerin bayramı olmuştur.

– Bu savaş ne gibi şartlarda sona erebilir?

– Putin ve ekibi için bu savaş, ölüm kalım meselesidir. Tüm bu olaylar, güvenlik memurlarının sinik yolsuzluklarını ortaya çıkardı. Örneğin, İgor Seçin 10 yıl önce bağlaç üreten tesisin sahibiydi. Aynı zamanda Petersburg’ta KGB’liydi. Şimdi ise dünyanın en zengin insanlardan biridir. Seçin’in toplam malvarlığı birkaç trilyon dolar ile ölçülüyor. Yani, bu insanlar iktidarı kaybederlerse, her şey meydana çıkacak, tüm dünyada aranacaklar. Bu insanların geri dönüşü yok, uzlaşma imkanları da yok, sonuna kadar mücadele edecekler. Onları almaya geldiklerinde ateş ederek kendini savunacaklar… Ben karamsarım. Bu savaş ancak Ukrayna’nın Rus kapitülasyonunu kabul edeceği Moskova’da biteceğini düşünüyorum. Rusya’nın geleceği Ukrayna’ya bağlı olduğunu düşünüyorum. Umarım, Ukrayna kendini savunup, sonuçta Rusya’yı savunup, yardım edecektir.

– Ukrayna toplumuna gelince. Ukrayna hakkında çok yorum yapıyor, yazı yazıyorsunuz. Sizce eskiden gelen Ukrayna toplumunun Dnepr nehrinden Batı taraflı ve Rus taraflı olarak ikiye ayırma konsepti, son bir yılda yaşananlardan sonra hala geçerli mi? Yoksa bu tez geçmek üzere?  

– Rusya sayesinde şüphe edenlerin birçoğu, Ukrayna için bu yaşam savaşı, halkın varoluş mücadelesi olduğunu anladı. Benzer durum 1939 yılında meydana gelmiş: Baltik ülkeler işgal edildiği zaman NKVD (İçişleri Halk Komiserliği) ordusunun ilk yaptığı şey – aydınları ve az çok düşünen insanları kurşuna dizmek, yok etmek, sürgün etmek. Mesele şu ki, onar Kiev’e doğru yol açarlarsa, o zaman milletin fiziki hayatta kalması gibi bir sorun ortaya çıkacak. Çünkü manevi bileşenden yoksun bırakılması, yani toplumun düşünen kısmının sürgün edilmesi, Gulaga gönderilmesi, öldürülmesi, esasında millet varoluşunun sonlandırılmasıdır.

– Biz de zaferimize inanıyoruz, zaferin önemini, varoluşumuzun devamı için yenilişin olmaması gerektiğini anlıyoruz. Ancak zafer geldiği zaman sizce Ukraynalı ve Rusların ilişkileri nasıl olmalı? Özellikle dediğiniz gibi nefretle dolu Ruslarla? Tekrar iyi komşu nasıl olabiliriz?

Putin = Hitler / ЕRА

– Benzer durum Almanya’da da olmuş. Putin 15 yıldır iktidarda, Hitler iktidarda 12 yıl geçirdi. Alman halkının, toplumunun ıslahı ne zaman başladı. Nazilerden arındırma başlandı. Yaklaşık 200 bin Alman mahkemelere düştü. Nazizm’i destekledikleri için. Almanları öldürülen insanların kardeş mezarlarını açmayı, onları insanca defnetmeyi zorunda bıraktılar. Amerikalılar o zaman çok iyi psikolojik çalışma yaptılar. Tüm bunlar çok zor ve uzun süredir. Almanlarda 20 yıl sürdü. Hem Ukrayna, hem de Batı toplumu, çağdaş RF gibi agresif, militarizm eğimli komşunun varoluşuna katlanmayacaklarını ümit ediyorum. Muazzam bir ülkenin değişmesi için uzun ıslah süresi gerekiyor. 40lı yılalrda Almanya’daki gibi, bu sorunun hızlı bir şekilde çözülmesinin bir umudu yoktur. İnsanlık faşizmin oluşum ve gelişim anlayışına, onunla mücadele tecrübesine sahip olduğu, İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi gibi (yani insanların yan yana yaşamaları)  insanlık kazanımı mevcut olduğu zaman 21nci yüzyılda doğan faşizmle uzlaşmanın mümkünatı yok…

20nci yüzyılın ikinci yarısında insanlığın büyük kısmı gelişiminde çok kaliteli bir sıçrayış yaptı, aniden insan haklarının en önemli şey olduğunu anladı. Kişinin hakları, bireyin hakları. Tüm Batı toplumu bu prensibe göre gelişiyor.

– Tüm Ukraynalılar için çok önemli bir konu daha var – Kırım konusu. Kırım  kansız çıkışı gibi, aynı şekilde Ukrayna’ya kansız dönüşü mümkün mü?

– Tabii ki, Kırım döner, çünkü Ukrayna’dan çalınmış bir topraktır. Hırsızın eli bile yakalandı. Ve çalınmış şey sahibine geri verilmelidir. Umarım, Kırım’ın kurtarılması bu yaz başlar. En azından bu benim düşüncemdir, çünkü Kırım’daki mevcut olaylar gerçekten bir köleliktir. Ve ben sadece Kırım Tatarlarından bahsetmiyorum, birçok Ukrayna vatandaşı da Rusların kölesi olmuş. Onları kurtarmak lazım.

– Çağdaş RF sınırlarında çok uluslu demokratik bir devletin varoluşu mümkün mü, yoksa bu bir ütopya mı?

– Sovyet imparatorluğunun dağılma süreci nispeten yakın bir zamanda başladı. 1991 yılında bu imparatorluğun hiç bir kanunlarla var olma hali kalmadı – çürüyüp, parçalanmaya başladı. Ve bu dağılma süreci hiç te sona ermedi. Hem Ukrayna’daki, hem de Gürcistan’daki olaylar, bu sürecin kaçınılmazlığını durdurma denemeleridir. Ulusal cumhuriyetlerle ilişkilerde, Güney ve Merkez Rusya’nın arasındaki ilişkilerde mevcut tedirginlik, doğal tarihi süreçtir Milyonlarca insan bu kölelik var olmasından inliyor.  Benim bakış açıma göre Rusya, insan haklarının saygı duyulacağı ufak devletlere ayrılmalı. Tabii ki, bu sürecin iç savaş olarak geçmeyeceğini çok ümit ediyorum. Putin emniyet kuvvetleri yardımıyla Sovyet baskı makinesini yeniden kurmayı deniyor, Rusya’ya zarar verme ve dağıtma isteğiyle tüm dünyayı suçluyor. İşin gerçeği ise, bu doğal bir süreçtir, durdurulamaz, totaliter imparatorluk kaçınılmaz bir biçimde dağılmaktadır. Rusya’nın yerinde oluşacak ufak devletlerden bazıların totaliter olma tehlikesi var, ama bunlar komşuların güvenliğini ciddi bir şekilde tehdit edemezler. Dağılım sürecini durdurmak mümkün değil. Putin tarih tankının enlemesine yattı, ve bu tank onu mutlaka ezecektir.

 İnformNapalm ekibi