Украіна й Беларусь разьвіталіся з адным з самых выбітных журналістаў сваёй эпохі, бескампрамісным абаронцам свабоды слова, дэмакратычных каштоўнасьцей, чалавекам слова й справы – Паўлам Шараметам.

Забойства вырвала яго з жыцьця ў самым росквіце сілаў, не дало яму рэалізаваць свае новыя праэкты й задумы, рабіць свой значны ўнёсак у станаўленьне прагрэсыўнай дэмакратычнай Украіны і спрыяць вызваленьню Беларусі ад дзесяцігодзьдзяў дыктатуры.

На цырымонію разьвітаньня ў Кіеве ва Украінскім Доме ў пятніцу 22 ліпеня прыйшлі сотні чалавек, сярод якіх былі ягоныя сябры, калегі, грамадзкія дзеячы, палітыкі. Прыйшлі шмат звычайных простых людзей, якія не ведалі Паўла асабіста, але для якіх ён быў і застаецца бясспрэчным аўтарытэтам. Наведаў цырымонію і прэзыдэнт Украіны Пятро Парашэнка.

(с) censor.net

(с) reuters.com

Увечары таго ж дня цела Паўла Шарамета прывезьлі ў Менск у храм Усіх Сьвятых, дзе ў суботу, 23 ліпеня, таксама адбылася паніхіда, на якую прыйшлі больш за тысячу чалавек.

На цырымоніі прысутнічалі лідэры беларускіх апазыцыйных арганізацыяў, грамадзкія актывісты й журналісты. Улады Беларусі й журналісты дзяржаўных выданьняў збольшага праігнаравалі паніхіду.

Гэта замоўны, падступны й цынічны замах ёсьць выклікам усім – і грамадзтву, і дзяржаве. Яно мае выразны дэманстратыўны характар дзеля стварэньня максымальна мажлівага грамадзкага рэзанансу адразу ў некалькіх дзяржавах, у якіх жыў і працаваў Павал. Ягоныя замоўцы маюць некалькі мэтаў, сярод якіх можна вылучыць асноўную: дэстабілізацыя грамадзка-палітычнай сытуацыі ва Украіне, якая зьяўляецца элемэнтам агульнага інфармацыйна-псыхалягічнага ўзьдзеяньня, неабходнага для фармаваньня патрэбнае грамадзкай думкі з далейшым маніпуляваньнем ёй.

Для зьдзяйсьненьня псыхалягічнай апэрацыі, як правіла, прыцягваюцца падкантрольныя СМІ, задачай якіх зьяўляецца максымальнае ўзмацненьне інфармацыйнага ўзьдзеяньня. Прыкладам гэтаму ёсьць досыць красамоўнае зьяўленне на часова непадкантрольнай тэрыторыі Украіны такіх рупараў крамлёўскай прапаганды, як LifeNews, Russia Today, якія «дакумантуюць» інсцэнаваныя абстрэлы баявікамі мірнага насельніцтва, а затым прыпісваюць іх ЗСУ. Сваю звышнатуральную здольнасьць стала знаходзіцца ў патрэбным моманце і ў патрэбным мейсцы яны няхітра называюць «воляю выпадку». Журналісты «17 канала», падобна на тое, што таксама валодаюць гэтай звышнатуральнай здольнасьцю – пасьля забойства Алеся Бузіны ў красавіку 2015 году яны былі на мейсцы злачынства празь усяго тры хвіліны, а зараз, па «волі выпадку», зь іхных словаў, апынуліся побач з мейсцам забойства Паўла Шарамета. Трагічнае супадзеньне ці паранармальныя здольнасьці? Вэрсія журналісткі «17 канала» Тацьцяны Данькевіч пра тое, што для рэпартажу ёй неабходна было па-пінкэртонскі менавіта 20 ліпеня, у дзень забойства Шарамета, паляваць на мэра Кіева Віталя Клічко каля ягонага ж дому й чакаць з 07.00 да 08.00, ведаючы пры гэтым, што ён у адпачынку, гучыць вельмі непераканаўча. Да таго ж Данькевіч, якая займаецца журналісцкімі расьледаваньнямі і вядзе рубрыку «Выведка», цалкам мажліва, хітруе, калі сьцьвярджае, што яна не бачыла пост асноўнага фігуранту свайго расьледаваньня пра тое, што ён знаходзіцца за тысячы кілямэтраў ад Кіева, які ён напісаў яшчэ а 00:19.

Калі трохі заглыбіцца і прааналізаваць дзейнасьць «17 канала» з пачатку ягонага стварэньня ў 2014 годзе, то стае зразумелым, што аніякага дару яснавідучасьці й здольнасьцяў да тэлепартацыі у ягоных супрацоўнікаў ніколі не было, а вось схільнасьці да патэнцыйнага супрацоўніцтва з тэрарыстычнымі групоўкамі акупаванага Данбаса выразна праглядаюцца. Гэтак, яшчэ ў лістападзе 2015 году СБУ зьдзейсьніла арышты супрацоўнікаў «17 канала», якія падазраюцца ў садзейнічаньні тэрарыстам: журналіста Дзьмітрыя Васільца й апэратара Яўгена Цімоніна. Ім інкрымінуецца арганізацыя трансьляцыі сэпаратысцкага каналу «Новороссия ТВ» (рас.).

Паводле сьцьверджаньня ж вядомага ўкраінскага журналіста Дзяніса Казанскага, супрацоўнік «17 канала» Андрэй Паўлоўскі ў 2014 годзе працаваў на Lifenews і прыдумляў рэпартажы пра «украінскіх карнікаў». Апроч гэтага, канал вядомы таксама праз свае «тэлемасты» з Захарчанкам, Платніцкім і іншымі правадырамі бандфармаваньняў «Л/ДНР», быў асноўным аглядальнікам і адэптам так званага «3-га Майдана».

Паводле кантэнту можна зрабіць выснову, што задачамі гэтага каналу ёсьць падаваньне расейскай вайсковай агрэсіі супроць Украіны, як «грамадзянскай вайны»; пазыцыянаваньне сябе як незаангажаванага боку, які імкнецца да міру і надае права выказацца «іншаму боку». Збольшага ўсё гэта адпавядае мэтам і задачам, якія ставіць Крэмль перад расейскімі сродкамі масавай дэзынфармацыі, якія зьяўляюцца так званай «мяккай сілай», што ёсьць адным з галоўных элемэнтаў гібрыднае вайны.

Мэтай і галоўнай задачай сілавых ведамстваў Украіны мае стаць максымальна поўнае і усёабдымнае расьледаваньне забойства Паўла Шарамета, зьдзейсьненае ў самыя сьціслыя тэрміны, апытаньне максымальна мажлівае колькасьці мясцовых жыхароў – патэнцыйных сьведак, выйманьне матар’ялаў зь відэарэгістратараў і камэраў назіраньня, білінг мабільных тэлефонаў. Падставовым ёсьць таксама зьдзяйсьненьне сьледча-апэратыўных дзеяньняў і ў дачыненьні да супрацоўнікаў «17 канала».

Раскрыцьцё гэтага забойства мае стаць справай гонару для ўкраінскае дзяржавы й грамадзтва.

Міжнародная валянтэрская супольнасьць InformNapalm выказвае шчырыя спачуваньні родным і блізкім Паўла Шарамета.

Матар’ял да публікацыі падрыхтаваў рэдактар беларускае службы міжнароднае супольнасьці InformNapalm Дзяніс Івашын.

(CC BY 4.0) Інфармацыя падрыхтаваная адмыслова для сайту InformNapalm.org, падчас поўнага або частковага перадруку й выкарыстаньня матар’ялу наўпроставая спасылка на аўтара і наш праэкт абавязковая.

Фота напачатку артыкулу (с) tkb.lv