У беларускую службу міжнароднае выведвальнае супольнасьці InformNapalm зьвярнуліся нашыя чытачы, якія апазналі ўладальніка аўтамабіля, зафіксаванага ў жніўні на вуліцах Горадні з сымболікай тэрарыстычнага расейскага ўтварэньня «ДНР». Гэтае расьледаваньне ёсьць яскравым прыкладам аднога з эфэктыўных відаў выведкі – HUMINT (human intelligence) – зваротнае сувязі і супрацы з нашай супольнасьцю грамадзкіх актывістаў, людзей з актыўнай грамадзянскай пазыцыяй, якім баліць за Беларусь і якія шчыра прагнуць спыніць на нашай зямлі любыя праявы «русского мира» і пазьбегнуць лёсу шматпакутнага Данбасу. Хочам падзякаваць чытачам, якія адгукнуліся і надалі нам усю неабходную інфармацыю для зьдзяйсьненьня далейшай выведкі адкрытых крыніцаў што да выяўленьня й ідэнтыфікацыі прыхільнікаў прарасейскіх бандфармаваньняў.

Выяўленьне аб’екту пошуку

Фота зробленае ў жніўні на пр. Янкі Купалы ў Горадні, жнівень 2016 г. | (c) БелСат

Паводле сьведчаньняў нашых інфарматараў аўтамабіль Mazda 626 з рэгістрацыйным нумарам 6319 KX-5  быў зафіксаваны ў Стаўпецкім раёне Менскае вобласьці. Было вызначанае патэнцыйнае кола падазраваных, у якое патрапілі актывісты прарасейскіх арганізацыяў, казачых парамілітарных фармаваньняў і арганізатары вайскова-патрыятычных клюбаў. Падчас выведкі адкрытых крыніцаў (OSINT) мы атрымалі інфармацыю, што на тэрыторыі Стаўпецкага раёну зь вясны 2014 году досыць актыўна пачалі сяліцца перасяленцы з Данбаса, якім мясцовыя ўлады надаюць жыльлё, забясьпечваюць працай і нават фінансавай дапамогай.

Машына зь беларускімі нумарамі можа належаць як грамадзянам Беларусі, гэтак і асобам, якія маюць від на жыхарства ў нашай краіне, таму было вырашанае ўключыць у кола падазраваных таксама і гэтых данбаскіх уцекачоў – патэнцыйных прыхільнікаў расейскіх тэрарыстычных груповак, якім улады Беларусі досыць актыўна выдаюць дакуманты на пражываньне.

Адною з цэнтральных крыніцаў для пошуку сталася мясцовая «раёнка» – Стаўпецкая раённая газэта «Прамень» – якая, праз прапагандысцкае выхваленьне і параўнаньне з вайной ва Украіне цуду беларускага «дабрабыту» й «росквіту», падала масу інфармацыі пра сем’і данбаскіх перасяленцаў. Нашую ўвагу прыцягнула сям’я Ганны Шарамет, 1955 г.н., якая неаднойчы ўзгадваецца ў публікацыях (1, 2, 3, 4, 5, 6) і нават патрапіла ў сюжэты цэнтральных тэлеканалаў «БТ» і «СТВ». Было выяўленае, што яна разам з сям’ёй свайго сына, Захара Шарамета, і сям’ёй дачкі, Натальлі Вазьнюк (Шарамет), улетку 2014 году, падчас актыўнае фазы вызваленьня ЗСУ акупаваных тэрыторыяў ад расейска-тэрарыстычных войскаў, перабраліся ў Беларусь зь Ясінавацкага раёну і г. Канстантынаўка Данецкае вобласьці Украіны.

У выніку вывучэньня сваяцкіх сувязей, вызначэньня шэрагу асобаў, якія пераехалі ў Беларусь, было выяўленае, што аб’ект пошукаў – аўтамабіль з тэрарыстычнай сымболікай «ДНР» – належыць сям’і Андрэя й Натальлі Вазьнюк (дачка Ганны Шарамет) (архіў на фота).

Андрэй Вазьнюк з сваёй машынай

Паводле паведамленьняў раённай газэты, яны працуюць у сельскагаспадарчым прадпрыемстве ААТ «Каганец», вытворчыя магутнасьці якога знаходзяцца ў вёсцы Засульле й Зарэчча Стаўпецкага раёну. Варта нагадаць, што ў гэтых мясьцінах першыя гады свайго жыцьця бавіла будучая старшынька Рады БНР Івонка Сурвілла.

На фота ніжэй гэтая ж машына з нумарам 6319 KX-5 зафіксаваная на падворку, меркавана ў вёсцы Зарэчча Стаўпецкага раёну, побач з Захарам і Нінай Шарамет падчас сьвежыны (архіў):

На прыкладзе вывучэньня шматлікіх профіляў сацсетак данбаскіх перасяленцаў, якія прыязджаюць у Стаўпецкі раён Менскае вобласьці, можна зрабіць выснову, што збольшага гэта людзі, якія цалкам падтрымліваюць дзеяньні тэрарыстычных утварэньняў «Л/ДНР», віталі прыход новага дзівоснага «русского мира» у свой уласны дом, а зараз вымушаныя бадзяцца і любіць яго на адлегласьці. Ня ёсьць выключэньнем і сама Ганна Шарамет і ейныя сваякі, якія самааддана рэтрансьлююць у навакольнае асяродзьдзе, толькі цяпер Беларусі, увесь свой звычайны прапагандысцкі набор.

Ніжэй падаем тыповы анамнэз сярэднестатыстычнай сям’і данбаскіх перасяленцаў, якія мігруюць у Беларусь:

Сын Натальлі Вазьнюк – Арцём Шарамет (архіў на профіль, кантакты) – не саступае сваёй маці і родным у праявах нянавісьці і нават пераўзыходзіць іх праз свае абсурдысцкія вершаваныя радкі, якія нават выкарыстоўваюць некаторыя тэрарыстычныя паблікі расейскіх сацсетак (архіў):

Неабходна  таксама зазначыць і гэтае ўпадабаньне непрыхаванага зьдзеку данбаскіх мігрантаў над назовам нашае краіны, улады якой бяздумна прымаюць прыхільнікаў тэрарыстычных груповак і заўтрашніх магчымых баявікоў на нашай зямлі:

Выяўленьне баявіка на тэрыторыі Беларусі

Падчас выяўленьня аб’екту пошукаў быў ідэнтыфікаваны баявік расейска-тэрарыстычных сілаў Максім Мандрыкін, імя якога таксама падала ў адным з рэпартажаў стаўпецкая раёнка. Баявік, які яшчэ не фігуруе ў базе дадзеных цэнтра «Міратворац», пераехаў у 2014 г. разам з сваёй сям’ёй на Стаўпеччыну. Як і ў выпадку з Шараметамі і Вазьнюкамі, мясцовыя ўлады апэратыўна надалі ягонай сям’і жытло ў н.п. Новая Вёска Стаўпецкага раёну і  знайшлі працу ў сельскагаспадарчым прадпрыемстве ААТ «Вялікі Двор». Варта зазначыць, што ў беларускіх рэгіёнах пануе досыць вялікі ўзровень безпрацоўя, не кажучы ўжо і пра тое, што маладыя сем’і вымушаныя шмат гадоў жыць у інтэрнатах, чакаючы ў чарзе на ўласнае жыльлё.

Ідэнтыфікацыйныя дадзеныя:

Максім Алегавіч Мандрыкін, 03.02.1986 г.н., родам зь сяла Раскошнага Лутугінскага раёну Луганскае вобласьці (архіў на профіль «ОК»,  профіль «VK» (неактыўны), кантакты).

Зьяўляецца баявіком так званага асобнага батальёну матар’яльнага забесьпячэньня (АБМЗ, в/ч Л-14941) у складзе 2-го Армейскага корпусу (Луганск) расейска-тэрарыстычных войскаў. Нягледзячы на тое, што ў большасьці выпадкаў баявікі робяць свае профілі прыватнымі і падаюць мінімум якіх-кольвек сьведчаньняў, дадзеныя пра іхную прыналежнасьць да незаконных збройных фармаваньняў усё адно трапляюць у адкрыты доступ. Не апошнюю ролю ў гэтым граюць перадусім сваякі й блізкія злачынца, якія выкладваюць дастаткова шмат неабходнай для выяўленьня інфармацыі ў Сеціва. Ня ёсьць выключэньнем і наш фігурант, жонка якога, Ірына Мандрыкіна, выклала ў сваім профілі фатаздымкі з сваім мужам у параднай форме, зробленыя ў луганскім Сквэры “Жаўнерскай славы“.

У фатаздымках «лейтэнант» Мандрыкін зафіксаваны ня толькі з шаўронам так званага “АБМЗ 2-га АК”, але й нават з мэдалькамі, якія, цалкам магчыма, атрымаў за забойствы ўкраінцаў (архіў: 1, 2).

Профіль Ірыны Мандрыкінай значна больш інфарматыўны за профіль ейнага мужу. У фотаальбомах (1, 2) адлюстраваныя і асаблівасьці пэрыяду беларускага аграрнага жыцьця сям’і баявіка і нават уласныя вырабы хэндмэйд з “патрыятычнай” сымболікай тэрарыстычнага ўтварэньня «ЛНР».

Маецца нават супольны фатаздымак з адным з самых адыёзных расейскіх прапагандыстаў, з правакатарам і наўпрост поскудзьдзю Грэмам Філіпсам.

Паводле нашай інфармацыі сям’я Мандрыкіных, пасьля практычна году  пражываньня ў Беларусі, вярнулася ў Луганск. Цалкам мажліва, гэта толькі часовае вяртаньне.

Рэальныя лічбы данбаскіх “уцекачоў”

Дзеля ўсьведамленьня ўзроўню небясьпекі сьлед ведаць і апэраваць лічбамі рэальнае колькасьці данбаскіх перасяленцаў у Беларусі. На жаль, вымушаны канстатаваць, што дадзеныя пра 160 тысячаў уцекачоў з Украіны, якія агучыў 30 сакавіка 2016 году Аляксандар Лукашэнка падчас сустрэчы з намесьнікам памочніка міністра абароны ЗША Майклам Карпэнтэрам і паўтарыў 26 верасьня 2016 году кіраўнік зьнешнепалітычнага ведамства Беларусі Уладзімер Макей у інтэрвію Радыё ААН, абсалютна не адпавядаюць рэчаіснасьці. Цалкам магчыма, вядзецца пра спробу маніпуляцыі лічбамі перад сусьветнай супольнасьцю й выкарыстаньне сумнеўнага статусу Беларусі як краіны-міратворца і пляцоўкі для перамоваў дзеля атрыманьня пэўных фінансавых і палітычных прэфэрэнцыяў. Паводле фактычных дадзеных Дэпартамэнта грамадзянства й міграцыі МУС РБ на працягу 2014-2015 гадоў наконт статусу ўцекача або дадатковай абароны зьвярнуліся 1.642 грамадзяніна Украіны, зь якіх станам на 2015 год дадатковую абарону атрымалі 1.089 чалавек і толькі 1 (адзін!) прасьбіт атрымаў афіцыйны статус уцекача. Абсалютная большасьць данбаскіх перасяленцаў на тэрыторыі Беларусі знаходзіцца ў статусе працоўных мігрантаў, якім улады акурат і выдаюць часовае (на год) ці сталае права на жыхарства. Такіх мігрантаў на працягу з 1 студзеня 2014 па 1 ліпеня 2016 году зарэгістраванае агулам 35.157 чалавек (паводле статыстычных дадзеных ДГМ МУС РБ: 1, 2, 3), сярод іх шмат працоўных мігрантаў з усяе тэрыторыі Украіны, ня толькі з Данбаса. Апроч гэтага пэўная колькасьць зьяўляецца сэзоннымі мігрантамі, якія потым вяртаюцца ва Украіну. То бок паводле самых аптымістычных падлікаў у Беларусі знаходзіцца прыблізна 25-30 тысячаў данбаскіх мігрантаў. Аднак і гэтая колькасьць вельмі значная і істотная, бо вядзецца не пра звычайных перасяленцаў – мірных шахтароў і трактарыстаў – але прыхільнікаў і памагатых расейска-тэрарыстычных войскаў, якія сьведама ці нясьведама зьяўляюцца носьбітамі агрэсіўнай вайсковай прапаганды, а таксама баявікоў з значным баявым досьведам, для якіх вартасьць чалавечага жыцьця істотна зьніжаная.

Выснова

Усе выкладзеныя ў гэтым расьледаваньні сьведчаньні на прыкладзе толькі аднаго з 118 адміністрацыйна-тэрытарыяльных раёнаў Беларусі сьведчаць пра істотную праблему насычэньня краіны баявікамі бандфармаваньняў тэрарыстычных утварэньняў «Л/ДНР», а таксама іхнымі прыхільнікамі й памагатымі. Мясцовыя ўлады ня толькі не ўсьведамляць рэальную пагрозу, якая сыходзіць ад гэтых зьвястуноў і носьбітаў «русского мира», але, дзеля сваіх уяўных прапагандысцкіх мэтаў, надаюць ім жыльлё й працаўладкоўваюць. Уладныя мужы не разумеюць, што тыя, хто аднойчы праз свае словы й дзеяньні зьнішчыў мір і спакой у сваім уласным доме, могуць паноўна зрабіць гэта з лёгкасьцю і ў чужым. Сваімі ўласнымі рукамі яны ствараюць па ўсёй Беларусі смуродны расаднік прарасейскіх і антызаходніх настрояў, які гадуецца на папярэдне добра ўгноенай крамлёўскаю прапагандаю глебе.

Праз непазьбежную актывізацыю баявых дзеяньняў і вызваленьне Збройнымі Сіламі Украіны пазасталых акупаваных раёнаў Данбасу, у Беларусь прагназавана хлынуць дзясяткі і, мажліва, сотні тысячаў уцекачоў, пагатоў глеба для іх прыёму ў выглядзе першай хвалі перасяленцаў ужо падрыхтаваная. Зь вялікай доляй верагоднасьці ўсе яны будуць актыўна падтрымліваць спробы рэалізацыі любога з заплянаваных Расейскай Фэдэрацыяй сцэнароў дэстабілізацыі нашай дзяржавы з наступнай непазьбежнай анэксіяй і ператварэньнем яе на суцэльны вайсковы пляцдарм.

Сьлед тэрмінова й неадкладна зьдзяйсьняць захады для ўзмацненьня ўсяе сыстэмы нацыянальнае бясьпекі Беларусі. Патрэбна ўводзіць паўнавартасны памежны кантроль на мяжы з Расеяй, які сьлед было застасаваць яшчэ ў 2014 годзе: дзеля дэмаркацыі і абсталяваньня яе сродкамі кантролю патрэбныя грошы і, галоўнае, час. Жыцьцёва неабходна спыніць ня толькі некантраляваныя патокі мігрантаў, але й насычэньне Беларусі зброяй з акупаванай часткі Украіны, а таксама наркатрафіку з РФ. Неабходна скасаваць папулісцкую заканадаўчую базу, якая надае прэфэрэнцыі данбаскім “перасяленцам” у атрыманьні жыльля, працы, адукацыі і дае ім роўныя правы зь беларусамі. Усім гэтым з першага дня вайны займаецца ўкраінская дзяржава, якая зьдзяйсьняе ўсю належную, забясьпечаную заканадаўствам дапамогу вымушаным перасяленцам. Неабходна таксама задзейнічаць захады прафіляктычнага нагляду за мігрантамі з Данбаса дзеля папярэджаньня правапарушэньняў і кантролю за сытуацыяй; спыніць любыя ідэалягічныя мерапрыемствы з заангажаваньнем данбаскіх мігрантаў.

Заклікаем чытачоў апэратыўна надаваць інфармацыю нашай супольнасьці пра ўсе заўважаныя выпадкі выкарыстаньня ў Беларусі сымболікі, атрыбутыкі прарасейскіх тэрарыстычных утварэньняў дзеля выяўленьня й ідэнтыфікацыі патэнцыйных тэрарыстаў і іхных прыхільнікаў і памагатых. Дадзеныя можна дасылаць праз форму зваротнае сувязі або наўпрост аўтару гэтага расьледаваньня.

Матар’ял да публікацыі падрыхтаваў рэдактар беларускае службы міжнароднае супольнасьці InformNapalm Дзяніс Івашын.

Загалоўнае фота (с) Хартыя ’97

(CC BY 4.0) Інфармацыя падрыхтаваная адмыслова для сайту InformNapalm.org, падчас поўнага або частковага перадруку й выкарыстаньня матар’ялу наўпроставая спасылка на аўтара і наш праэкт абавязковая.

Заклікаем чытачоў актыўна пашыраць нашыя публікацыі ў сацыяльных сетках, на форумах і СМІ. Наданьне матар’ялам расьледаваньняў шырокае агалоскі здатнае зьмяніць хаду інфармацыйнага і баявога супрацьстаяньня з Крамлём.