Расея саромеецца сваіх «герояў». Ганебная, падступная вайна, распачатая Пуціным супроць Украіны, што спрычынілася да гібелі расейскіх вайскоўцаў, прымушае Крэмль выкарыстоўваць рознага кшталту хітрыкі. Яшчэ ў 2014 годзе шэраг расейскіх праваабарончых арганізацыяў, лібэральная прэса і асобныя блёгеры пасьпелі сабраць дадзеныя пра дзясяткі вайскоўцаў-расейцаў, забітых на Данбасе. Але гэта толькі малая частка, якая не адлюстроўвае рэальную карціну, бо праз год у РФ дзеля запабяганьня выцеку інфармацыі ўхвалілі закон, паводле якога дадзеныя пра страты асабовага складу Мінабароны «ў мірным часе» зьяўляюцца сакрэтнымі.

Але нават з апублікаванымі стратамі сытуацыя неадназначная. З самага пачатку ўварваньня расейскія спэцслужбы й прапаганда запусьцілі магутны мэханізм, задачай якога было ўнясеньне блытаніны ў сьпісы забітых. З дапамогаю дэзынфармацыі ў СМІ і сацсетках ў шэрагу выпадкаў ім удалося сказіць рэчаіснасьць – імёны й прозьвішчы, даты нараджэньня й сьмерці, прыналежнасьць да ЗС РФ (як гэта было ў выпадку з забітым кантрактнікам 18-й АМСБр Дзянісам Хусаінавым, якія стаўся вядомым у СМІ як баявік «ЛНР»). Адная з асноўных мэтаў падобнага інфармацыйнага хаосу – ня даць магчымасьць прэсе і тым, хто цікавіцца гэтай тэмай – зьвязацца з сваякамі забітых вайскоўцаў, якім не пасьпелі пакуль выдаць кампэнсацыю за маўчаньне, і якія маглі б распавесьці шмат цікавага.

У выніку новага OSINT-расьледаваньня (выведка адкрытых крыніцаў) міжнародная выведвальная супольнасьць InformNapalm здабыла доказы тыповага скажэньня інфармацыі пра расейскага кантрактніка з 17-й АМСБр з Чачэніі, ліквідаванага на Усходзе Украіны ў жніўні 2014 году (гл. Частка I. Забыты «герой»). Разам з гэтым мы падсумоўваем некаторыя вынікі трохгадовае працы супольнасьці і падаем зводную інфармацыю пра 17-ю АМСБр, якая ўжо неаднойчы фігуравала ў нашых публікацыях у кантэксьце так званых украінскіх камандыровак. Абагульненыя дадзеныя й інфаграфіка наглядна адлюстроўваюць інфармацыю пра структуру, узбраеньне й асаблівасьці гэтага злучэньня, а таксама асабістыя дадзеныя камандыраў, хто даваў злачынныя загады, пра кантрактнікаў, якія гэтыя загады выконвалі (гл. Частка II. Ганебны баявы шлях 17-й АМСБр. Інфаграфіка).

Частка I. Забыты «герой»

Падчас вывучэньня інфармацыі ў сацыяльных сетках у стужцы адной з групаў 17-й асобнай мотастралковай брыгады быў выяўлены цікавы запіс (архіў), датаваны 22 сакавіка 2017 году. Ягоны аўтар – нейкая Азалія Садыкава. Яна піша (тут і далей пакідаем у арыгінале з захаваньнем артаграфіі й пунктуацыі): «Привет здесь есть кто сейчас служит в Шали? Можете скинуть фото памятник погибших солдат фото пожалуйста если не трудно».

Гэтае паведамленьне, вядома ж, зацікавіла нас, да таго ж згаданы помнік неаднойчы фігураваў у нашых мінулых расьледаваньнях. Вядзецца пра мэмар’яльную стэлу ў мейсцы дысьлякацыі 17-й мотастралковай брыгады, у г. Шалі, Чачэнія, на якой пазначаныя імёны расейскіх вайскоўцаў, зьнішчаных ва Украіне ў жніўні 2014 году. Упершыню пра гэтую стэлу яшчэ ўвосень 2014 году напісаў украінскі блёгер-дасьледнік Askai.

Гэты помнік спрычыніўся да шматлікіх спрэчак, якія даходзілі да абсурду: на некаторых форумах «расейцы» (ці больш слушна – праплочаныя тролі) спрабавалі падаць гэты помнік за  «нязграбны фоташоп правакатараў-украінцаў». Аднак потым гэтая стэла была шматкроць сфатаграфаваная зь іншых ракурсаў і ейная аўтэнтычнасьць не выклікае аніякага сумневу. Але апошнія дадзеныя сьведчаць пра тое, што расейскае вайсковае камандаваньне выпадкова ці наўмысна зьмяніла прозьвішча як мінімум аднаго ліквідаванага вайскоўца.

Аб’яднаць усе факты разам і зрабіць лягічны ланцужок з адпаведнымі доказамі было досыць складана. Да таго ж сям’я выяўленага героя нашага расьледаваньня, Джанхуватава – Садыкава, цалкам мажліва, зазнала прэсінг расейскіх спэцслужбаў, як гэта сталася зь сям’ёю яшчэ аднаго “200-га” з гэтай жа брыгады, Марселя Араптанава (абноўленую інфармацыю пра яго мы падавалі ў сакавіку 2017 году).

• Некаторыя дэталі OSINT

  Было высьветленае, што аўтарам паведамленьня, пакінутага на сьцяне групы 17-й брыгады з акаўнту “VK” №1 Азаліі Садыкавай (архівы профілю, фотаальбому, кантактаў), зьяўляецца сястра забітага ва Украіне расейскага кантрактніка Сабіра Садыкава зь с. Быкава пад Валгаградам. Яна мае яшчэ некалькі профіляў у сацыяльных сетках – “ОК” №1 (архівы профілю, фотаальбому, кантактаў) зь імем «Ибрагим и Сабира Вместе на всегда»;  №2  (архівы профілю, фотаальбому, кантактаў), неактыўны з 2016 году; “VK” №2 (архівы профілю, фотаальбому, кантактаў), неактыўны зь сьнежня 2014 году, instagram і my.mail.ru.

  Пасьля вывучэньня старонак Сабіры Садыкавай, якая дагэтуль аплаквае забітага на Данбасе брата, стае зразумелым, што прозьвішча Джанхуватаў, пазначанае на помніку, несапраўднае, а імя, даты нараджэньня й сьмерці маюць дачыненьне да ейнага брата Ібрагіма Садыкава.

  

  Заўвага: надпіс «Джанхуватавы» маецца толькі ў адным фота з выявай Сабіры ды Ібрагіма, выкладзеным у лютым 2016 году (верагодна, гэта незапатрабаваны, рэзэрвовы козыр расейскіх спэцслужбаў, які Сабіра выклала на сваю старонку без наданьня ўвагі надпісу).

  Апроч сястры Сабіры былі выяўленыя і іншыя сваякі, якія ціхмяна аплакваюць забітага родзіча: Эльміра Садыкава (архівы профілю, фотаальбому, кантактаў), Іслам Садыкаў (архівы профілю, фотаальбому, кантактаў), Эльдар Садыкаў (архівы профілю, фотаальбому, кантактаў) – і гэта яшчэ няпоўны сьпіс чальцоў кляну Садыкавых, да якога належаў Ібрагім.

  Варта зазначыць, што інфармацыя, відэа й фатаздымкі ліквідаванага ў жніўні 2014 году расейскага вайскоўца 17-й АМСБр Садыкава, прозьвішча якога была зьмененае на Джанхуватава (у некаторых выпадках – зь іншымі датамі нараджэньня й сьмерці), у інтэрнэт-прасторы зьявіліся ўвосень 2014 году. Праз тое, што сытуацыя вельмі заблытаная, досыць складана назваць першакрыніцу інфармацыі. Невядома, хто першы зьмяніў прозьвішча Садыкава на Джанхуватава, хто зрабіў гэтае аматарскае відэа (копія) у гонар забітага кантрактніка, кадры зь якога пазьней былі выкарыстаныя ў некаторых базах дадзеных (1, 2, 3). Згодна з тытрамі аўтарам ідэі гэтага відэа, у якім на 04:34 хранамэтражу маюцца словы: «…Могила, Памятник, Табличка «Джанхуватов Ибрагим 13.08.2014…», зьяўляецца нейкі Аляксандар Літоўчанка – адзін з кантактаў Сабіры ды Ібрагіма. Характэрна, што ўсе пазначаныя вышэй дадзеныя ня маюць аніякіх наўпроставых спасылак на сацыяльныя старонкі забітага жаўнера і ягоных сваякоў.

  

  Цалкам мажліва, задума расейскіх спэцслужбаў ёсьць пасьпяховай: дэзынфармацыя адбылася. Усе сьляды вядуць да групы «Груз-200 из Украины в Россию», адной з заснавальніцаў якой была Алена Васільева – асоба з досыць няпэўнай рэпутацыяй. Меркаваная першакрыніца дэзынфармацыі – пост у Фэйсбук-групе Васільевай – была выдаленая.

  

Ібрагім Садыкаў

Нарадзіўся 04.06.1989 г.

Ліквідаваны ва Украіне 13.08.2014 г.

Пражываў у пас. Быкава Валгаградзкае вобласьці. Родам з Дагестана.

З аналізу профілю І. Садыкава вынікае, што ў 17-й АМСБр (в/ч 65384, Шалі, Чачэнія) ён служыў кантрактнікам з 2010 году. Званьне – сяржант, меркавана, меў пасаду стралка-выведніка.

Асноўнай крыніцай інфармацыі зьяўляецца захаваная старонка забітага Ібрагіма ў сацсеціве «ОК» (архівы профілю, фотаальбому, кантактаў) зь імем «<<< DАG >>> 05rus». Праз гэты псэўданім яе, цалкам мажліва, не зачысьцілі, але менавіта гэтая старонка разам з астатнімі крыніцамі дае поўную інфармацыю пра вайсковую службу Садыкава, ягоную камандыроўку й наступнае памінаньне як Ібрагіма Садыкава, але не прыдуманага Джанхуватава. Дарэчы, у сацсеціве “VK” мелася яшчэ адная старонка Ібрагіма зь ягоным сапраўдным прозьвішчам (гл. архіў кантактаў сястры), але яна была цалкам зачышчаная, а пасьля – мажліва, каб заблытаць сьляды, – у лютым 2015 году ў “VK” нехта стварыў новую старонку Ібрагіма Садыкава зь ягоным фатаздымкам (архівы старонкі, фота).

Апошні візыт на старонку Садыкава ў асноўным профілі «ОК» датаваны 5 жніўня 2014 году. Згодна з камэнтарамі да адного з фатаздымкаў (архіў) ён быў ліквідаваны 13 жніўня 2014 году ва Украіне, куды яго разам зь іншымі кантрактнікамі перакінулі пад выглядам «апалчэнцаў», у якіх папярэдне забралі дакуманты.

Каб чытач не стаміўся ад падрабязнасьцяў расьледаваньня (чытайце іх вышэй, у спойлеры «Некаторыя дэталі OSINT») адразу зазначым: цікавасьць Сабіры Садыкавай да помніку забітага ў 2014 годзе вайскоўца 17-й АМСБр была не выпадковай. Сабіра спадзявалася атрымаць фота, якое пацьвердзіла б, што прозьвішча Джанхуватаў выпраўленае на сапраўднае прозьвішча ейнага брата Ібрагіма – Садыкава. Але мы сумняемся, што расейскі бок выправіць прозьвішча праз страх чарговага скандалу ў выпадку зьяўлення ў Сеціве фатаздымка «адрэдагаванага» помніку. InformNapalm вырашыў выканаць гэтую місыю і з дапамогай мінімальнага набору іструмантаў “Фоташопа” аднаўляе справядлівасьць, выпраўляючы прозьвішча «Джанхуватоў» на сапраўднае «Садыкаў».

 

Нарадзіўся 08.03.1980 г. Выпускнік ЛВОКУ (СПб ВОКУ) 1999 году. У 2011 годзе – камандыр выведвальнага батальёну 33-й АМСБр горнай 58-й арміі ПВА (пас. Ботліх, Дагестан; у 2011 годзе перадысьлякаваная ў Адыгею).

У 2015 годзе – часова выконваючы абавязкі камандыра 33-й АМСБр горнай 49-й арміі ПВА (г. Майкоп, Адыгея); увесну 2017 году перафармаваная ў 102-і МСП 150-й МСД 8-й арміі ПВА з перадысьлякацыяй у Растоўскую вобл., палігон Кадамаўскі.

У 2017 годзе – камандыр 70-га мотастралковага палку 42-й мотастралковай дывізіі 58-й арміі ПВА ў г. Шалі, Чачэнская Рэспубліка (сфармаваная з складу колішняй 17-й АМСБр).

У 2014 годзе некаторыя расейскія СМІ асьвятлялі (архіў ) судовы працэс з удзелам вайскоўцаў 33-й АМСбр, якія адмовіліся выконваць злачынныя загады Крамля. Тады Сяргей Кенс, які меў пасаду выконваючага абавязкі камандыра брыгады, цынічна сьцьвярджаў, што вайскоўцаў Майкопскае брыгады на Данбас не перакідвалі і ва Украіне расейскіх войскаў няма. Да таго ж, ён быў адным зь ініцыятараў пачатку крымінальных справаў за дэзэртаваньне ў дачыненьні да жаўнераў, якія адмовіліся выконваць супрацьзаконныя загады.

Апазнаньне кулямётніка «Х»

Апроч гэтага мы высьвятлілі асобу, раней неапазнанага кулямётніка «Х», які фігуруе ў публікацыі з 12 лютага 2017 году пад №4, пазуе разам зь іншымі таварышамі ў службе – ветэранамі так званай украінскай камандыроўкі – ў фота зь верасьня 2014 году.

Віктар Рыгоравіч Калінічэнка

Нарадзіўся 02.05.1993 г. у г. Геленджык Краснадарскага Краю (база дадзеных адрэсаў).

Тэрміновую службу праходзіў у ПДВ у 2012-2013 гадох. Станам на 2014 год, вайсковец-кантрактнік 17-й АМСБр.

У сацыяльных сетках «VK» (архівы профілю, фотаальбому, кантактаў), профілі бацькі В. Калінічэнкі – фетыш-казака Рыгора, у якіх маецца шэраг фота сына «ОК» №№ 1 і 2.

17-я АМСБр і 70-ы МСП

17-я АМСБр (станам на 2014 год, у 2017 годзе перафармаваная ў 70-й МСП)

17-я асобная гвардзейская мотастралковая брыгада (в/ч 65384, п. Шалі, Чачэнская Рэспубліка) 58-й АА ПВА ЗС РФ.

Склад: кіраваньне; 3 мотастралковыя батальёны; батальён СпН; стралковая рота снайпэраў; танкавы батальён; 2 гаўбічныя самаходна-артылерыйскія дывізіёны, рэактыўны артылерыйскі дывізыён; процітанкавы артылерыйскі дывізыён; зэнітны ракетны дывізыён й зэнітны ракетна-артылерыйскі дывізыён; выведвальны батальён; рота БПЛА; інжынэрна-сапёрны батальён; рота РХБА; батальён кіраваньня (сувязі); рота РЭБ; батарэя кіраваньня й артылерыйскай выведкі (начальніка артылерыі); узвод кіраваньня і радыёлякацыйнай выведкі (начальніка СПА); узвод кіраваньня (начальніка выведкі); рамонтна-аднаўленчы батальён; батальён МТЗ; камэнданцкая рота; мэдычная рота; узвод інструктараў; узвод трэнажэраў; палігон; аркестар.

Узбраеньне: 40 адз. Т-72Б3, 1 адз. Т-72БК; 159 адз. МТ-ЛБМ 6МБ і МТ-ЛБ ВМК; 6 адз. ГАЗ-233014 СТС “Тыгр”; 18 адз. БМ-21 і 2Б26 “Град”; 36 адз. 152-мм САУ “Мста-С”; 18 адз. 120-мм мінамётаў “Сані”; 12 адз. 100-мм гарматаў МТ-12 “Рапіра”; 12 адз. самаходных ПТРК “Штурм-С”; 11 адз. БТР-80; 4 адз. БРДМ-2; 12 адз. БМ “Аса”; 6 адз. БМ “Страла-10”; 6 адз. ЗСУ “Тунгуска”; 27 адз. ПЗРК “Ігла”.

70-ы МСП (сфармаваны з складу колішняй 17-й АМСБр на пачатку 2017 году)

70-ы гв. мотастралковы полк (в/ч 71718, г. Шалі, Чачэнская Рэспубліка) 42-й мотастралковай дывізыі 58-й АА ПВА ЗС РФ

Склад: кіраваньне; 5 батальёнаў (3 мотастралковыя, танкавы, СпН); 2 дывізыёны (гаўбічны артылерыйскі і зэнітны ракетна-артылерыйскі); 6 ротаў (снайпэраў, выведвальная, інжынэрна-сапёрная, сувязі, рамонтная, МЗ); 2 узводы (РХБА й камэнданцкі).

Узбраеньне: 31 адз. Т-72Б3; 129 адз. МТ-ЛБМ 6МБ і МТ-ЛБ ВМК (заплянавая замена на БМП-2/3); 18 адз. 120-мм. мінамётаў «Сані»; 18 адз. 152-мм САУ «Мста-С»; 4 адз. БМ «Страла-10»; 4 адз. ЗПРК «Тунгуска».

17-я АМСБр фігуруе ў 15 публікацыях InformNapalm:

• 17-я АМСБр ПВА ва Украіне
• «Танкіст» – расейскі афіцэр 17-й АМСБр, удзельнік летніх баёў на Данбасе
• «Бясслаўныя вырадкі»: помнік вайскоўцам 17-й мотастралковай брыгады ў Шалі
• Афіцэр 17-й АМСБр ЗС РФ узнагароджаны ордэнам Мужнасьці за вайну на Данбасе
• САУ «Мста-С» 17-й АМСБр пад Наваазоўскам
• Фотасьведчаньні: 17-я АМСБр на Данбасе, лета 2014 году
• Чарговы гібрыдны шахтар з 17-й АМСБр
• Ветэраны Данбаса з 17-й АМСбр з ордэнамі Мужнасьці
• Знойдзены афіцэр ЗС РФ, які згубіў ордэн Мужнасьці
• «Вырачаная брыгада». Колішні кантрактнік і «ветэран» Данбаса пра 17-ю АМСБр ЗС РФ (Відэа)
• Апазнаныя мотастралкі з Чачэніі, якія ўдзельнічалі ў баёх на Данбасе
• Апазнаны танкіст 17-й АМСБр ЗС РФ: ваяваў на Данбасе, узнагароджаны мэдалём «За адвагу»
• Расейскі танкіст выкрыў вайсковых злачынцаў з 17-й АМСБр, якія ваявалі на Данбасе
• Апазнаныя выведнікі 17-й брыгады ЗС РФ, якія ваявалі на Данбасе
• Ідэнтыфікаваныя выведнікі-хвастуны 17-й АМСБр, якія ваявалі на Данбасе

Базы дадзеных што да кадравых расейскіх вайскоўцаў і доказаў іхнага ўдзелу ў баявых дзеяньнях ва Украіне ў складзе расейска-тэрарыстычных сілаў даступныя праз сталую спасылку: https://informnapalm.org/database.

Матар’ял да публікацыі падрыхтаваў на падставе ўласнага OSINT-расьледаваньня Іраклі Камахідзэ адмыслова для сайту InformNapalm. Інфаграфіка Alex Alexidze.

Пераклаў на беларускую мову Дзяніс Івашын.

Падчас выкарыстаньня інфармацыі актыўная спасылка на крыніцу абавязковая.
(Creative Commons — Attribution 4.0 International — CC BY 4.0 )

Рабіце рэпост і дзяліцеся зь сябрамі.
Падпісвайцеся на старонкі супольнасьці InformNapalm у Фэйсбук / Твітэр / Telegram
і апэратыўна атрымлівайце інфармацыю пра новыя матар’ялы.